Redactie 26 januari 2017, 12:00
Het is als fotograaf belangrijk om je eigen stijl te ontwikkelen. Op die manier kan een kijker je herkennen aan de stijl van je foto’s. In de rubriek ‘In de stijl van’ zetten we elke week een Zoomer in de spotlight. Deze week is Ronald (ronaldkoster) aan de beurt met zijn mozaïek-portretten!
Ronald Koster reisde in 1999 af naar Tibet en besloot daarom een analoge spiegelreflex te kopen. Nu, 18 jaar later, is hij intensief met fotografie bezig en dit had hij zich destijds in Tibet niet kunnen voorstellen. Ronald is een ‘strobist’-fotograaf (flitsen met een of meerdere reportage flitsers) van het eerste uur en is zich in de afgelopen 12 jaar gaan specialiseren in het gebruik, het gedrag en het karakter van flitslicht. Hij is ervan overtuigd dat je in veel gevallen geen duizenden euro’s hoeft te investeren in kostbare flits-apparatuur om een professioneel beeld te creëren. Sinds 2009 geeft Ronald diverse workshops en lezingen met betrekking tot het fotograferen met flitslicht in het binnen- en buitenland. Deze worden door de deelnemers met veel enthousiasme gevolgd!
Kun je jouw ‘stijl’ kort omschrijven?
Fotografie beleef ik als mijn persoonlijke ontdekkingsreis. Ik ben altijd aan het experimenteren met nieuwe technieken en apparatuur. Alhoewel techniek voor mij als ambachtsman en techneut de basis is, heeft fotografie voor mij alles te maken met gevoel. Als ik de techniek kan platslaan kan ik mijn gevoel daar door beter uiten.
Ik ben te hongerig om mezelf te beperken tot een specifieke ‘stijl’. Zo ben ik o.a. bezig met polaroid/film, image transfers, iPhone fotografie en momenteel heb ik mezelf verloren in mozaïek/collage portretten.
Om deze mozaïek/collage portretten vorm te kunnen geven heb ik veel geëxperimenteerd. Door uiteindelijk zelf onderdelen te maken kan ik deze portretten maken zoals ik die nu gemaakt heb. Ik ben hiermee nog in een ontwikkelingsfase. Vervolgens borrelen hieruit voortvloeiend alweer nieuwe ideeën omhoog, waar ik momenteel ook weer mee aan het experimenteren ben.
Mijn oorspronkelijke ‘stijl’ van fotograferen ligt bij fotograferen met flitslicht, en dan hoofdzakelijk gericht op mensen en portretten. Persoonlijk ben ik daarin op zoek naar de flinterdunne grens waar foto en illustratie elkaar ontmoeten. ‘Strobist’ fotografie heeft daarin mijn voorkeur omdat ik dan niet met veel zware apparatuur rond loop.
Over het algemeen past alle apparatuur welke ik nodig heb om foto’s te maken zoals die in mijn portfolio staan in een rugzak welke relatief licht en makkelijk te dragen is. Mezelf ‘licht’ en toch met de juiste apparatuur kunnen verplaatsen nodigt mij uit om te fotograferen. Dit is voor mij een groot goed, zo heb ik in de afgelopen jaren geleerd.
Begrijp me niet verkeerd, ik beschik daarnaast ook over een fotostudio met de bijbehorende apparatuur. Maar nogmaals je hoeft in veel gevallen geen duizenden euro’s te investeren in kostbare flits apparatuur om een strak en professioneel beeld te creëren als je flitslicht begrijpt. Licht = Licht!
Wat doe je eraan om je eigen stijl te behouden?
Ten aller tijden val ik terug op mijn basiskennis van fotografie en flitslicht, aangevuld met mijn stoïcijnse werkwijze. Het begint met hongerig zijn en willen leren, begrijpen hoe de techniek werkt en dit voor mezelf (en cursisten) kunnen vertalen in ‘Jip & Janneke’ taal. Door telkens opnieuw consequent te zijn in mijn werkwijze en deze stapsgewijs te volgen krijg ik consistentie in mijn beelden waardoor ik mijn ‘stijl’ in ieder beeld terug vindt. Hoofdzakelijk drijf ik op mijn gevoel aangevuld met mijn basiskennis gecombineerd met de kracht van eenvoud en herhaling.
Had je altijd al een voorkeur gehad voor een bepaalde soort fotografie?
In Tibet fotografeerde ik alles wat los en vast zat. Daarna heb ik voor ca. 1,5 jaar lang mijn camera niet of nauwelijks meer aangeraakt en ben ik beelden gaan bekijken. Heel veel gemixte beelden zonder voorkeur. Als een willekeurig beeld mijn aandacht gevangen had, stelde ik mezelf de vraag waarom ik langer naar dat ‘ene’ beeld bleef kijken. Kwam dat door de techniek, de interactie welke ik had met het beeld, de emotie, de uitvoering of een combinatie van deze in het beeld. Ik ben altijd op zoek geweest en ik ben nog steeds op zoek naar antwoorden op die vragen als ik een beeld zie. Mede hierdoor heb ik mijn voorkeur ontmoet in het fotograferen van mensen.
Zou je ooit nog een andere fotografiesoort of stijl willen uitoefenen?
De manier waarop ik mijn pad binnen de fotografie bewandel, laat mij op dit moment al andere fotografiesoorten en stijlen ontdekken. Waar het pad mij heen brengt beleef ik als een avontuur. Ik ben welwillend en sluit niets uit!
Heb je nog tips voor andere Zoomers om een eigen stijl of handtekening te ontwikkelen?
Ga heel veel willekeurige foto’s kijken; van landschappen tot zeegezichten en van portretten tot stillevens. Als je naar een foto kijkt welke jou aandacht langer dan een paar seconden vast weet te houden probeer dan voor jezelf te vertalen waarom je aandacht bij dat ‘ene’ beeld blijft plakken. Zoek in jezelf of dat komt door de compositie, de kleuren, de gebruikte techniek, de bewerking, iets anders of misschien wel een combinatie hiervan. Probeer te analyseren hoe het beeld wat jou aanspreekt gemaakt is. Probeer iets vergelijkbaars te maken en blijf voor jezelf beredeneren hoe je te werk gaat tijdens het fotograferen maar ook tijdens je nabewerking. Ga erop uit en experimenteer! Bekijk vervolgens je gemaakte beeld met een kritische blik. Wat maakt jou blij en wat maakt je droevig van je gemaakte beeld. Stel jezelf de vraag hoe je het beter of anders had kunnen doen. Ga met die antwoorden opnieuw aan de slag om het door jou gemaakte beeld te verbeteren.
Je zult in een soort persoonlijke groeicurve terecht komen waarin je veel gaat ontdekken. Niet alleen over fotografie maar ook over jezelf! Je krijgt inzicht in dat wat bij je past en dat wat je beheerst maar ook inzicht in dat wat je niet beheerst. Daarnaast krijg je inzicht wat de (on)- mogelijkheden zijn van de apparatuur die je gebruikt. Op dat moment ben je aan het leren, wees niet bang om te falen! Hoe harder je valt des te meer je leert! Blijf zoeken naar de antwoorden en geef niet op.
Je hoeft niet ieder beeld te delen op internet als je er (nog) niet tevreden over bent. Dat delen komt later als je weinig tot niks meer te katten hebt op je eigen werkjes en/of vast zit, en ontvankelijk bent voor opbouwende kritiek. Delen met de juiste mensen die oprechte kritiek geven kunnen je wakker schudden en wijzen op je blinde vlekken. Dit heeft mij in het begin enorm geholpen. Hierdoor bereik je een volgend stadium. Weeg de ontvangen kritiek naar waarde, de balans ligt altijd in het midden. Je bent namelijk bezig met je eigen persoonlijke ontdekkingsreis en jij bepaalt waar dat midden ligt. Als je volhardend vasthoudt aan je eigen zoektocht, werkwijze en kernwaarden ben ik van mening dat je eigen ‘stijl’ of ‘handtekening’ uiteindelijk vanzelf komt bovendrijven.
Zodra je merkt dat je een eigen stijl aan het ontdekken en creëren bent, ga dan voor een vergelijkend beeld in een andere, nieuwe situatie en houd je gebruikte werkwijze van fotograferen en nabewerken vast. De verschillende beelden die in de basis eenzelfde werkwijze, benadering en uitstraling hebben vormen samen harmonie en daar is het begin van je mogelijke handtekening!
Heb je nog een ultieme fotografie droom?
Ik heb (nog) geen idee hoe, maar ik zou met mijn fotografie en/of kennis van fotografie dolgraag mensen willen helpen die het echt keihard nodig hebben.
Is er een Zoomer met een geheel eigen stijl die jij bewondert op Zoom.nl en wie jij een keer ‘In de stijl van..’ zou willen zien?
Het werk van DeLone bekoort me al jaren. De zelfportretten van deze ‘die-hard’ vindt ik meesterlijk! We hebben elkaar nog nooit in het echte leven ontmoet of gesproken. Ik ben rete-benieuwd naar het verhaal achter de ’totstandkoming’ ervan.
http://delone.zoom.nl
Geïnspireerd door Ronald? Bekijk zijn Zoom-profiel voor veel meer mooie foto’s! Bekijk ook de collectie met de mooiste foto’s uit zijn portfolio op Zoom.nl!
