Snelheidsduivels: Sony A77II versus Sony A6000

De Sony A77II en de Sony A6000 naast elkaar (foto’s: Sony NL)

Sony-adept

Laat ik aan het begin van dit blog met de deur in huis vallen. Ik ben ooit begonnen met mijn eerste Minoltacamera en ik ben de camera’s, ook na de overname door Sony, trouw gebleven. De kleuren in de foto’s en de vormgeving van de camera’s voelen vertrouwd en passen bij mijn behoeftes! En hoewel ik de afgelopen jaren vaak genoeg heb getwijfeld of het verstandig was bij een kleinere speler te blijven of over te stappen naar Canon of Nikon, heeft het mij uiteindelijk nooit daadwerkelijk tot die stap gebracht. De kleuren, de live view, de Steady-shot en de kantelbare LCD-schermen; het hield mij allemaal op mijn plek. Alleen de snelheid en de accuratesse van de autofocus werd ik, bij wildlifefotografie, niet blij van.

De introductie van de Sony A77II heb ik de afgelopen maanden dan ook met veel interesse gevolgd. En de komst daarna van de spiegelloze A6000 met een vergelijkbare sensor maakt het allemaal nog interessanter. Want hoe dicht kan een spiegelloze systeemcamera inmiddels in de buurt komen van een (soort van) spiegelreflex?

Sony A77II

Sony A77II (foto: Sony NL)

De eerste camera die uit de door Zoom.nl opgestuurde doos te voorschijn komt is de Sony A77II, vergezeld van de 16-50 F2.8 lens. En hoewel het officieel geen spiegelreflex is, Sony werkt tenslotte sinds een aantal jaren met een lichtdoorlatende vaste spiegel, oogt en voelt de camera op alle fronten aan als een spiegelreflex. De belangrijkste veranderingen ten opzichte van zijn voorganger: een volledig vernieuwd autofocus systeem voorzien van 79 scherpstelpunten, waaronder 15 kruissensoren, en een betere iso-gevoeligheid. De sensor telt 24 megapixel, en is daarmee in aps-c-land een pixelreus. De camera is aan de bovenzijde voorzien van een extra infoscherm en het grote lcd-scherm kan in alle denkbare richtingen worden gedraaid. Daarbij kan het scherm ook met de achterzijde naar buiten tegen de camera worden geplaatst, waardoor het scherm optimaal beschermd is. Maar veel belangrijker nog, zo zal ik later tijdens het testen merken, het brengt het ouderwetse fotografiegevoel terug! Niet meer steeds op het lcd-scherm kijken naar het resultaat, maar vertrouwen op de zoeker, die in dit geval niet langer optisch is, maar een lcd-scherm met een hoge resolutie en voorzien van extra informatie zoals de camerainstellingen en een waterpas.

Ten opzichte van mijn eigen Sony A580, de laatste camera met optische zoeker uit de Sony-stal, voelt en werkt de camera als een professional. En dat terwijl ik nooit reden tot klagen heb gehad over mijn A580. De zoeker voelt vertrouwd voor me en eigenlijk voelt de optische zoeker al heel snel wat “slapjes” aan: minder helder en minder info. De prijs van de camerabody ligt op dit moment tussen de 1.000 en de 1.200 euro.

Sony A6000

De Sony A6000 is verkrijgbaar in 3 kleuren (foto: Sony NL)

De A6000 is een voortzetting van wat voorheen de nex-range was. Dus geen a-vatting, maar de nieuwe e-vatting: spiegelloos en compactheid wat de klok slaat. De camera is mij toegestuurd met de Zeiss 16-70 F4 lens. En om daarmee te beginnen, alleen dat al maakt de camera een waardige tegenstander voor de A77II. Ook hier een 24 megapixel sensor, echter in dit geval voorzien van in totaal 179 hybride scherpstelpunten op de sensor, volgens een technologie die Sony 4D noemt. De autofocusmethodiek is dus compleet anders dan bij de A77II, juist door het ontbreken van de spiegel. Het lcd-scherm is klapbaar, maar geen touchscreen. De camera is zowel via een schermmenu te bedienen als via een tweetal draaiknoppen aan de bovenzijde voor de belangrijkste instellingen. In de praktijk merk ik dat ik met name voor de knoppen kies en niet het menu. In de linkerbovenhoek beschikt ook deze camera over een op papier vergelijkbare zoeker als de A77II. Ik zelf heb moeite met de positie van de zoeker en vind hem daarom minder prettig dan de zoeker van zijn grote broer.

Compactheid is het toverwoord voor deze camera. Hij past circa 3 keer in de A77II en is vele malen lichter. Grotere telelenzen zijn voor de e-vatting nog niet verkrijgbaar, dus moet hier worden teruggevallen op de a-lenzen, met een adapter. De LA-EA2-adapter beschikt over een spiegel zoals ook de A77II die kent en heeft een autofocus vergelijkbaar met diens voorganger, de A77. De LA-EA1-adapter maakt rechtstreekse focus mogelijk door de camerabody. Helaas moet de adapter dan wel beschikken over firmware 2.0. De toegezonden adapter heeft firmware 1.0 en na een aantal vruchteloze pogingen om de firmware alsnog te updaten besluit ik toch maar voor de LA-EA2-adapter te gaan.

De voorbereidingen voor de start (foto’s: Erik Keulers)

Hoe snel zijn beide camera’s?

Laat ik beginnen met het belangrijkste testitem. De focussnelheid van de camera’s. Is die werkelijk zo goed als Sony ons vertelt? En hoe verhouden beide camera’s zich tot elkaar? Tot nu toe was dat immers mijn struikelblok bij met name wildlifefotografie. Om dat uit te vinden besluit ik een snelheidssport op te zoeken. En hoewel dat niet makkelijk blijkt eind november, zoek ik uiteindelijk de paardenrenbaan in het Duitse Krefeld op. Daar mogen beide camera’s zich meten met de snelheid van de paarden. De lens die ik daarbij gebruik is in eerste instantie mijn eigen Sony 70-400mm telelens. Juist een telelens vraagt veel van de autofocus. Vier paardenraces later is één ding duidelijk: beide camera’s focussen razendsnel en het aantal onscherpe foto’s is minimaal.

De Sony A6000 doet ondanks de LA-EA2-adapter volop mee in de strijd. De gewichtsverdeling is in dat laatste geval wel wat ongelijk, maar in de praktijk is dat geen groot probleem. Groter probleem is voor mij de plek van de zoeker. Doordat deze links bovenin zit, zorgt dit in mijn geval dat de camera wat vreemd ten opzichte van mijn gezicht komt te staan, ik gebruik tenslotte altijd mijn rechter oog. Daarnaast is het even zoeken wanneer de camera in portretstand wordt gebruikt.

In volle vaart (foto’s: Erik Keulers)

Mijn Sony A580 focuste weliswaar al heel behoorlijk, maar zeker in het oppikken van bewegende objecten als vogels, bleef de camera achter. Het was vorig jaar mijn enige frustratie tijdens een workshop in de Oostvaardersplassen tussen allemaal Canon-adepten. Zowel de A77II als de A6000 laten zien wat voor een sprong Sony op dit punt gemaakt heeft. De aanstormende paarden worden moeiteloos opgepikt en zelfs wanneer ik tijdens het passeren van de paarden (op een meter of 10 afstand) meedraai met de paarden blijven de autofocussen hun werk doen.

Meedraaien met de camera’s is geen probleem voor het focussen (foto’s: Erik Keulers)

Hoewel beide dicht bij elkaar blijven, wint de A77II het voor mij op punten vanwege zijn robuustheid en de zoeker boven in plaats van naast de lens. Maar voor diegenen die af en toe snelheid nodig hebben, maar meestal niet gaan voor actiefotografie, is de A6000, gecombineerd met een adapter en bijvoorbeeld 70-300mm lens een prima oplossing, alleen al vanwege gewicht en compactheid.

Dag en nacht

Kantoorgebouw tijdens Glow Festival Eindhoven (foto’s: Erik Keulers)

Het Eindhovense lichtfestival Glow is een mooie gelegenheid om de autofocus van beide camera’s eens uit te proberen in het donker. Het wordt uiteindelijk een korte test, doordat de regen met bakken uit de hemel valt, maar toch. De lichtshow op de kerk in hartje Eindhoven en de gebouwen er direct om heen zijn voldoende om de autofocus in het donker uit te proberen. Hier geven de camera’s elkaar geen haarbreed toe. De foto’s zijn helder, mooi van kleur en de autofocus reageert betrouwbaar en snel. Hier, in de mensenmassa, komt de A6000 tot bloei. De lichte en compacte van de camera maakt dat de camera het hier van zijn grote broer wint. De zoeker levert nu geen problemen op, al heeft dat een andere reden. Ik merk dat ik het hier, in het donker, plezierig vind om via het beeldscherm te fotograferen. En dat zorgt voorkomt uiteraard problemen voor de stand van mijn ogen.

De A77II is, anders dan vaak over zijn voorganger werd gezegd, voor mij een prima camera, ook bij de hogere ISO-waarden. De beelden blijven mooi van kwaliteit, zonder extreme ruis.

Projectie op kerk, Glow Festival Eindhoven (foto’s: Erik Keulers)

Wanneer nu welke camera kiezen?

Welke van deze twee camera’s je ook koopt, je koopt een prachtcamera die je in veel situaties snel en betrouwbaar helpt om mooie foto’s te maken. De prestaties zijn voor een groot deel vergelijkbaar en dat is zeker knap als je bedenkt dat de A6000 aanzienlijk goedkoper is. Daarvoor mis je wel de in-body stabilisatie, de langere accuduur, een aantal snelle bedienelementen, het “alle-richtingen”-lcd scherm en letterlijk veel body. Voor een groot gedeelte is je persoonlijke voorkeur bepalend. Hou je van veel grip en stabiliteit, dan is de Sony A77II de beste keuze. Ga je voor handzaam dan kan alleen de Sony A6000 winnen. Kijk bij de A6000 wel eerste hoe de plaatsing van de zoeker jou bevalt. Heb je niet zo’n behoefte aan een zoeker? Ga dan voor de goedkopere sony A5100 met exact dezelfde sensor, autofocus, maar met touchscreen in plaats van zoeker.

De race is achter de rug (foto’s: Erik Keulers)

De doeleinden waarvoor je je camera wilt gebruiken bepalen ook wat een verstandige keuze is. Voor fotografie in de stad en op reis is de A6000 enorm in het voordeel, door het gewicht en de afmetingen. Licht reizen en toch prachtige foto’s. Fotografeer je sporadisch dieren of sport, dan kun je prima met een telelens en adapter uit de voeten. Doe je dat meer, dan zul je merken dat het balanceren met de camera en de wat moeizamer houding die je daardoor moet aanhouden je uiteindelijk zullen belemmeren. Dan is de A77II een veel betere keuze. Fotografeer je dieren echter vooral vanaf statief, dan is er eigenlijk geen verschil en kun je vrijelijk je keuze maken. Voordeel van de A6000 is dan de betere prestatie bij hogere ISO-waarden door het ontbreken van de spiegel.

Waar ga ik zelf nu voor?

Mijn twijfel over het al dan niet switchen van Sony naar Nikon of Canon is na deze test volledig verdwenen. Wetende dat Sony met haar fullframe spiegelloze camera’s (de A7-serie) een uniek product in handen heeft en twee prachtige aps-c camera’s bij mij heeft afgeleverd voor deze test, geeft voor mij aan dat men op de goede weg is en we waarschijnlijk nog veel bijzonderheden kunnen verwachten van Sony.

Ik zelf stop de Sony A77II met de meeste tegenzin terug in de doos richting de Zoom.nl-redactie. Na het testen ligt mijn voorkeur bij deze camera, maar ik ben ook altijd spiegelreflex gewend geweest. De strijd tussen deze camera en mijn eigen Sony A580 snel gestreden. Hoe goed die laatste ook is, de A77II is duidelijk een maat te groot. In autofocus, maar ook in gebruiksgemak. Iedere gemaakte foto is kort zichtbaar in de zoeker en de controle in de zoeker of de foto goed is blijkt vele malen makkelijker dan op het lcd-scherm. De kleuren in de zoeker zijn prachtig helder en waterpassen wordt wel heel eenvoudig. Die Sony A77II zal er bij mij dus wel komen, maar wel voor wildlifefotografie. Voor in de stad, op reis en in de studio zal er te zijner tijd zeker een spiegelloze body volgen, al wordt dat denk een fullframe camera.

De strijd is gestreden (foto’s: Erik Keulers)

Heb jij zelf een Sony A77II of een Sony A6000? Dan ben ik heel benieuwd of je mijn ervaringen met beide camera’s herkent!